Studenti kthehet nga profesori edhe thote: "Le te punojme nje rreng keteij plakut: le tja fshehim kepucet edhe te qendrojme pas shkurreve per te pare sesa do te ngaterrohet plaku kur te mos i gjeje kepucet. "
"Shoku im," u pergjigj profesori, "ne nuk duhet te argetohemi me varferine e tjetrin, por ti je i pasur edhe ti mund ti japesh vetes tende nje argetim me te madh ne kete menyre: vendos nje lek ne secilen kepuce edhe ne do te shikojme fshehurazi sesi do te ndikoje kjo te plaku i varfer."
Dhe studenti keshtu beri edhe te dy se bashku u fshehen diku aty afer. Burri i varfer e mbaroi punen shpejt edhe erdhi aty ku kishte lene kepucet edhe xhaketen e tije. Ndersa ishte duke veshur xhaket ai futi njeren kembe tek kepuca, por ndjeu qe dicka te forte. Ai ndaloi edhe keshtu zbuloi lekun e pare. Ai u habit jasht mase. Shikoi lekun, e kthu lekun disa here dhe pastaj u kthye vete por asnje njeri nuk ishte aty rrotull. Burri futi lekun ne xhepin e tije edhe filloi te veshi kepucen tjeter , por habia e tije ishte e dyfishte kur ai gjeti edhe nje lek tjeter ne kepucen e dyte. Ndjenjat e pushtuan ate; ai u gjunjezua edhe shikoi drejt qiellit duke falenderuar me ze te larte doren e panjohur i shpetoi gruan e semure edhe femijet pa buke.
Studenti u prek shume edhe mbushi syte me lot.
"Tani," tha profesori "a ndjehesh me i kenaqur tani sesa po te ishe tallur me te?"
Djali i ri u pergjigje,"Ti me mesove nje mesim te cilin sdo ta harroj kurre ne jete. Tani i di edhe e ndiej me te vertet rendesine e ketyre fjeleve qe me perpara nuk e dija:
"Je me i bekuar kur jep sesa kur merr."
No comments :
Post a Comment